Bugün seni hiç tanımıyormuşum gibi hissettim. Hiç hayatıma girip birazcık olsun bile mutlu etmemişsin gibi hissettim. O kadar soğuk ve mesafeliydin ki bana karşı şaşırdım. 

Üzüldüm aslında. Bir sürede olsa hayatıma dahil ettiğim birisiyle öyle konuşmak çok can sıkıcıydı. Umutlanmamı istemediğin için belki böyle davrandın. Ben umudumu kestim adam senden. Çok önce kestim. Gidişinin ardından gün saydım, bir süre sonra bıraktım. Unuttum ne zaman gittiğini hayatımdan. Ama unutmadığım tek bir şey var sana en çok ihtiyacım olduğu zamanda gitmen. Gitmiş olmanı hazmederim unuturum ama sana ihtiyacım olduğunda gitmeni unutamam. 

İnsanın hayatında kimse olmaması çok garip bir duygu. 

Kimseyi istememesi. 

Birisine karşı bir şeyler hissetmemesi. 

En son kırıntıyıda sen harcadın. 

Kimseye karşı bir inancım kalmadı. 

Hayatımdaki insanlar ben sevdiğim sürece hayatımdalar artık. 

Birisini ben seveceğim ve öyle hayatıma alacağım. 

Benim yüzümden iyi değilsin anlayabiliyorum bunu. Salak değilim.

Beni kıskanmasını değil de sahiplenmesini istiyorum sadece.

Bazı insanlar çikolatanın verdiği mutluluğu verebiliyorlar.

Mesela seviyorsun.

Kararında seviyorsun.

Bunaltmayacak kadar seviyorsun.

Beklentierini en aza indirip seviyorsun.

Tek amacın mutlu etmek olduğu için seviyorsun.

Seviyorsun.

Elini tutmaya utanacak kadar seviyorsun.

Gözünün içine bakarken için titreyecek kadar seviyorsun.

Mutlu uyandığın için minnettar olacak kadar seviyorsun.

Dünyanın eksenini kaydıracak kadar...

Ya karşımdaki benden dengesiz ya da cidden beni sevmiyor.