Üniversitede ilk senem, yeni insanlar, yeni hayatlar, yeni anılar, yeni arkadaşlar demekti benim için. Yavaş yavaş insanları tanımaya başlıyordum. Arkadaş çevremi oluşturuyordum. Arkadaş çevremi oluştururken arkadaşım sayesinde hayatıma birisi dahil olmuştu. Üniversiteye gidip ilk sene sevgilisi olanlardanım bende ne yazık ki...
Onunla da her şey yolunda giderken beni aldattığını öğreniyorum. Onunla geçirdiğim zamanlardan dolayı ona alışmış olmam, sınıfta doğru düzgün bir arkadaşımın olmaması aklıma geliyor ondan ne zaman ayrılmaya çalışsam. Ayrılmadım etmedim. Onunla da bir sürü olay yaşadım. Bir sürü şey gördüm, öğrendim... Neyse konumuz bu değil zaten.
Halen daha hayatımdan insanlar çıkarmaya devam ettim. Yeni insanlar sokmaya da devam ettim elbette.
Ama hiçbiri anne ve babanın yerini tutmadı. O sıcaklığın yerini hiç tutmadı. Bir sevgili bile onun yerini tutmadı.
Ben ki annem ve babamdan uzak olduğum için ağlayacağımı hiç düşünmezdim ama hıçkıra hıçkıra ağladım. Okula katlanamadım. Okul benim için bir eziyetti. Annemin sesi olmadan geçmiyordu günler. Her gün arayıp onları da rahatsız etmek istemedim bir şeyimin olduğunu düşüneceklerini de biliyordum.
Hiçbir zaman;
Anne yanıma gelin diye bağıramadım telefonda.
Halen daha hayatımdan insanlar çıkarmaya devam ettim. Yeni insanlar sokmaya da devam ettim elbette.
Ama hiçbiri anne ve babanın yerini tutmadı. O sıcaklığın yerini hiç tutmadı. Bir sevgili bile onun yerini tutmadı.
Ben ki annem ve babamdan uzak olduğum için ağlayacağımı hiç düşünmezdim ama hıçkıra hıçkıra ağladım. Okula katlanamadım. Okul benim için bir eziyetti. Annemin sesi olmadan geçmiyordu günler. Her gün arayıp onları da rahatsız etmek istemedim bir şeyimin olduğunu düşüneceklerini de biliyordum.
Hiçbir zaman;
Anne yanıma gelin diye bağıramadım telefonda.
Yapamadım....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder